Hej meiden.
Ik zit met een vraag!
Sem slaapt al ruim een maand heel slecht en heel onrustig.
Eerst dacht ik aan een sprongetje, toen aan verkoudheid, daarna aan tandjes maar het blijft. Hij heeft een tijd bij ons in bed geslapen en toen was hij ook steeds onrustig en vaak wakker. Nou word het dus steeds erger. Bij mijn moeder heeft hij naast mij in een campingbedje geslapen en dat zetten we nu thuis voort in zijn eigen bedje bij Max op de kamer. Maar we kunnen er dan dus ongeveer 8x uit snachts omdat hij steeds wakker is. We zijn donderdag met hem naar de huisarts geweest en het verhaal uitgelegt. Mijn man en vooral ik gaan er onderdoor, ik ben zo verschrikkelijk moe en dat reageer ik ook weer op mijn man af en andersom. De arts heeft hem helemaal nagekeken en alles ziet er goed uit, ook zijn bloed. We hebben een drankje meegekregen tegen eventuele allergieën omdat hij vroeg in de ochtend ook wakker word met een verstopt neusje en dan kan hij niet meer slapen. Maandag moet ik weer bellen als dat niet werkt, maar tot nu toe werkt het dus niet... De arts heeft al gezegt dat als dit niet werkt hij waarschijnlijk doorgestuurt gaat worden naar het ziekenhuis voor verder onderzoek naar de oorzaak.
Donderdag nacht moesten we er 10x uit en gisteren nacht 5x en toen hebben we hem om 3:15 naast ons gelegt, maar dan blijft hij onrustig. Overdag doet hij ook aleen nog maar hazeslaapjes van maximaal 3kwartier. Hij heeft ook wel zijn vrolijke momenten, maar merk ook vaak aan hem dat hij ook erg moe is. Hij valt ook niet zelf in slaap. Ik heb hem nu wel zover dat ik niet meer met hem hoef te lopen, maar in mijn armen in slaap valt.
We hebben alles al geprobeerd, dekentje meer, minder. bedje op een andere plek, andere pap, andere bedtijd enz. We laten hem vanacht even huilen en dan om de 10 minuten even kijken, speen in aai en dan weer gaan, maar ook daar heb ik een zwaar hoofd in dat dat gaat werken, want anders zou hij op mijn arm ook niet huilen tegen zijn slaap? (update; het is nu 10uur en Sem was nog steeds wakker, we hebben hem toch maar weer in slaap gewiegt en slapend in zijn bedje gelegt)
Meiden ik weet het niet meer.
Ik denk vaak dat het aan mij ligt, en ben bang dat ik straks raar word aangekeken als er niks uit de eventuele onderzoeken komt, en dat het dan mijn schuld is dat hij zo is.....
Wat denken jullie???
Liefs Melanie en de boefjes.
reacties (0)